Gabriel Gressie (1959)
Ik wist al van jongst af aan dat ik kunstschilder wilde worden. Ik was denk ik ook nergens anders geschikt voor geweest simpelweg omdat ik in mijn hoofd altijd bezig ben met kunst. Een simpel woord of gebeurtenis wordt in mijn hoofd direct omgezet in een beeldend verhaal. Ik kan misschien mijn schilderijen ook het best omschrijven als zijnde geschilderde verhaaltjes. Het is dan ook, zodra ik in mijn atelier zit, een drukte van belang in mijn hoofd, allerlei dieren steken, vaak letterlijk, hun kop op en piepen ineens op tussen het speelgoed en andere voorwerpen. Ze kunnen er een behoorlijk potje van maken, knagen stiekem aan het door mij zorgvuldig versgeschilderde fruit, en halen vaak kwajongensstreken uit, ik heb er dan soms ook mijn handen vol aan. Maar dankzij deze kleine rakkers is mijn bestaan als kunstschilder nooit saai en hebben ze mij al door vele jaren heen meegeholpen met het creëren van menig schilderij.
