Minister van Cultuur, Sven Gatz, schreef het volgende na zijn tentoonstelling bij galerie J.M. Zeberg.
Met het oeuvre van de kunstschilder Guy Van den Bulcke heb ik kennis kunnen maken ter gelegenheid van de opening van zijn tentoonstelling op 6 oktober 2015 in de Antwerpse galerie J.M. Zeberg – Fine Art. Guy Van den Bulcke is geboren in Antwerpen in 1931, maar woont en werkt al decennia in Schoten. Het werk van deze kunstenaar was in de zomer van 2015 te bewonderen in de tentoonstelling ‘Personal Structures – Crossing Borders’ in Venetië, waar het een zaal vulde in het betoverende Palazzo Mora. Het was de openingstentoonstelling van het ‘European Cultural Centre’ in de context van de 56ste Biënnale van Venetië. Het was een expo van meer dan 100 artiesten uit 40 verschillende landen. Guy Van den Bulcke had in de tentoonstelling het gezelschap van beroemde kunstenaars zoals de minimalisten Carl André en Daniel Buren, de ZEROkunstenaar Günther Uecker, de woordkunstenaars Lawrence Weiner en Joseph Kosuth en de legendarische Yoko Ono, om slechts dezen te vermelden. Europese artiesten zoals Guy Van den Bulcke werden er geconfronteerd met kunstenaars van buiten Europa, van de Verenigde Staten van Amerika tot China. Meer dan 250.000 bezoekers hebben er van zijn werk kunnen genieten. Bovendien is het oeuvre van Guy Van den Bulcke goed verspreid in de Verenigde Staten van Amerika. Hij is dus een echte ambassadeur van ons land. De kijker wordt in zijn schilderijen geconfronteerd met natuurlandschappen uit alle continenten die de kunstenaar bereisd heeft, met prachtige vogels van de legendarische dodo over de meeuw tot de kerkuil, met wilde dieren van tijgers tot luipaarden, met jonge meisjes, jonge en oudere vrouwen uit alle werelddelen, met stillevens en abstracte achtergronden en schilderijen in een schilderij. Het zijn allemaal verwijzingen naar de relatie natuur versus cultuur en naar de diverse systemen van beschaving. Dit is een algemene lijn in zijn werk. Een kunstenaar als Guy Van den Bulcke kan breed gaan. Hij houdt de vinger aan de pols van de samenleving. Elementen van de omringende wereld komen samen en creëren een nieuwe picturale ervaring. Hij geeft dit realisme vorm door een aparte keuze in beeld, compositie, kadrering, vorm en kleur. Schilderijen zijn voor hem niet alleen middelen om de fragmenten van de werkelijkheid te representeren, maar ook te conserveren, in de tijd vast te leggen. Dit zijn kunstwerken waar de toeschouwer het jachtige leven even kan achterlaten en de stilte op sommige plaatsen van de wereld horen. Een schilderij van Guy Van den Bulcke is als een venster waardoor men een stukje van de wereld ziet, maar evenzeer van het menselijk bestaan. Hij is een echte humanist. Met dit voorwoord wil ik mijn waardering uitdrukken voor de kunstenaar Guy Van den Bulcke, die een originele bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de schilderkunst in Vlaanderen.
De afstand tussen realisme en surrealisme is niet steeds onoverbrugbaar.
Guy Van den Bulcke bedriegt zichzelf niet, hij is zich bewust van het onverbiddelijke, het onberekenbare van vandaag de dag. Daarom verbergt hij zijn gevoelens niet. Zijn liefde tot de mens tederheid zou ik het noemen – ontdekt men onderhuids in die, voor ons, exotische personages. Door ons te confronteren met ruimten, die niet alledaags voorkomen, door voorwerpen samen te brengen die ons vervreemden en bevreemden, wordt het natuurlijk evenwicht kortstondig verbroken om dan onmiddellijk, dank zij een grandioze zin voor harmonie, weer hersteld te worden. Zulk een demarche is niet zo ver verwijderd van het surrealisme. Trouwens, de afstand tussen realisme en surrealisme is niet steeds onoverbrugbaar. Het oeuvre van Guy Van den Bulcke ontleent zijn kracht niet enkel aan de grote technische vaardigheid, maar ook aan het drama dat zich vermengt met het licht op de huid, het schijnsel op het haar, de blik uit de ogen, de krul om de lippen. Tekst Marcel van Jole (AICA) uit de monografie “Guy Van den Buclke